Het moet op Strava anders telt het niet. Alles voor de stats. Ik heb weer een paar keer op de fiets gezeten sinds de winter en ik merk dat het echt een dingetje is bij me.

Ik was wat zenuwachtig. De eerste keer weer sinds een paar maanden een stukje op de racefiets. Ieder jaar doe ik mezelf weer de belofte om te blijven trainen. Dit jaar heb ik zelfs een aantal keer op de Tacx gezeten, en heb zelfs een paar keer toe laten schreeuwen tijdens een spinningsles. En omdat je vol goede bedoelingen zit, ook meteen nieuwe schoenen gekocht, nieuw achterwiel met speciale Tacx achterband, een dempingsmat, enz enz enz. Want als je het doet, moet je het goed doen. Ik ben blij dat het omzetten van de 5 proeflessen naar een abonnement niet met 1 druk op de knop lukte, anders was ik er vol voor gegaan. Maar zoals ieder jaar, te weinig gebruikt gemaakt van al het goede en teveel kilo’s eraan gegeten. Conditie nul, kilometers nul. Dan is die eerste keer altijd even spannend.

En van zenuwen komt uitstel, ik heb al heel wat mooie zondagmiddagen voorbij zien gaan dat ik heus wel een rondje had kunnen fietsen, maar niet gedaan. Vorige week was het dan zo ver. En toen gebeurde het, ik stond te kijken naar hoe mijn telefoon aan het opladen was. Thuis zeiden ze er niks van, maar het moet toch een gek gezicht zijn. Muts op, handschoenen aan, jas, helm, lange broek, extra kraag, bril, en dan een klein uurtje kijken naar een telefoon die langzaam vol loopt. En waarom, omdat de rit natuurlijk wel op Strava moet komen. Niet vanwege de podcasts, of radio, of Spotify (ook heel belangrijk), maar omdat die kilometers vastgelegd moeten worden. Anders telt het niet. Met een bijna volle batterij werd ik uiteindelijk met voorzichtige drang weggestuurd. Anders had het toch geen zin meer.

De kou zorgde voor een snel leeglopende telefoon, die er uiteindelijk zelfs voor heeft gezorgd dat ik wat eerder naar huis fietste, want als het toch niet op Strava komt te staan, dan hoeven die extra kilometers toch niet. Toen ik Vinkhuizen weer in het zicht kreeg, betrapte ik me op dit gekke gedrag. Wat een borstklopperij, waarom ben ik hier zo mee bezig? Volgens mij is puur om bevestiging vragen bij je volgers. Kijk eens, ik heb weer een ritje gedaan. Zie mij goed bezig zijn. Als ik thuis kom, ben ik als eerste bezig mijn rit online te zetten, zodat ik onder de douche al de eerste duimpjes binnen krijg.

Ik zou er niet zo mee bezig moeten zijn, maar ik ben dol op statistieken. Sinds kort heb ik de heatmaps van Strava ontdekt. Al mijn ritten op 1 kaart. En het viel me op dat ik nog lang niet alle wegen van de omgeving heb gehad. Dat kan beter. Dus iedere rit probeer ik nu een nieuw stukje van de kaart te fietsen. Om die rit dan heel snel te uploaden, zodat ik kan zien welke stukjes ik nog moet. Want anders telt het niet.